συνείκω

συνείκω: συνείκω (A),

A give way, yield, τῷ καιρῷ Plb.32.13.3
, cf. 5.71.10; of things, σ. τὸ ξύλον Anon.
ap. Suid., cf. D.S.2.8, Dsc.5.74, Sor.2.63 (συνήκει cod.), Fract.6.

------------------------------------

συνείκω (B), [ per.] 3sg. συνείκει (-κη cod.)· συμφέρει, Hsch.:

A οὐ μὴ συνείκη IG4.156.2
(Aegina, iv B.C.): but the latter form may be from συνενείκη [tense] aor. of συμφέρω.

------------------------------------

συνείκω (C), late spelling (s. v.l.) of [dialect] Dor. συνίκω

A = συνήκω, ὅσα ποτὶ τὸ κοινὸν συν[ε]ίκει the moneys which accrue to . . , IG9(1).694.121 (Corc., ii B.C.).

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

συνείκω — (I) ΜΑ ενδίδω, υποχωρώ μαζί με άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + εἴκω «υποχωρώ, παραδίνομαι»]. (II) Α (ως απρόσ.) συνείκει (κατά τον Ησύχ.) «συμφέρει». [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. παραδίδεται και με τη γρφ. συνείκη, πιθ. μτγν. τ. τού συνενείκη, αόρ. β τού συμφέρω] … Dictionary of Greek
συνήκω — και δωρ. τ. συνίκω και μτγν. δωρ. τ. συνείκω Α 1. έχω έλθει μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον άλλο 2. συναντώμαι στο ίδιο σημείο, συμπίπτω. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ἥκω «έρχομαι, φτάνω»] … Dictionary of Greek
σύνειξις — είξεως, ἡ, Α [συνείκω (Ι)] υποχώρηση … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias